چای و بیماریهای قلبی و عروقی

 بسیاری از بیماریهای اپیدمیولوژی اثرات مصرف چای را روی بیماریهای قلبی عروقی بررسی کرده اند. در مطالعات طولانی مدت یک گروه هلندی مصرف چای با کاهش خطر مرگ ناشی از بیماریهای عروق کرونر قلب و بروز کمتر سکته مغزی مرتبط بود. در مطالعه ایی ارتباط معکوس مصرف چای با شدت آترواسکلروز آئورت مشاهده شد. بررسی بهداشتی در منطقه بوستون نشان داد که افرادیکه در روز یک یا چند فنجان چای سیاه می نوشیدند در مقایسه با آنهایی که چای نمی­نوشیدند تقریبا نیمی از خطر ابتلا حمله قلبی را داشتند. اهالی ولز در بریتانیا ارتباط مثبتی بین مصرف چای سیاه و بیماری ایسکمیک قلبی نشان دادند.

 یکی از مکانیسم­های پیشنهادی برای اثر محافظتی چای در مقابل بیماری­های قلبی عروقی این است که پلی­ فنول­های چای، اکسیداسیون LDL را ممانعت می­کنند.

فعالیت هایپرکلسترولمیک چای همچنین می­تواند به حفاظت در برابر بیماری­های قلبی کمک کند. در تغذیه حیوانات با رژیم غذایی سرشار از چربی و کلسترول، چای سبز و چای سیاه، پلی­فنول­های چای از بالا رفتن لیپید­های سرم و کبد ممانعت می­کردند، کلسترول کل سرم را کاهش داده و دفع مدفوعی لیپید­ها و کلسترول سرم را افزایش می­دادند. وقتی همستر­ها با این رژیم پرچرب تغذیه شدند، آنها چای سبز یا پلی­فنول­های چای سبز را نوشیدند کلسترول کل سرم و تری گلیسرول پایین­تری داشتند و دفع مدفوعی چربی آنها از گروه کنترل بیشتر بود.

چای و سرطان 

چای به عنوان یک نوشیدنی پیشگیرانه از سرطان است. مطالعات بیشتر روی تومور پوستی که به طور شیمیایی و اشعه ماورا بنفش ایجاد شده بود نشان داد که چای فعالیت ممانعت کننده­ایی در برابر تومور­زایی دارد. بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژی به بررسی اثرات مصرف چای روی سرطان انسانی پرداخته است. مطالعات انجام شده در شمال ایتالیا اثر مثیت چای را در برابر بیماری­های دهانی، حلق و سرطان حنجره گزارش کرده است. در مطالعه­ایی دیگر نشان داده شده است که مصرف مکرر چای سبز با بروز کمتر سرطان مری مرتبط است به ویژه در بین افرادی که نه الکل و نه دود مصرف می­کردند. همچنین از مطالعاتی در ژاپن، ترکیه و سوئد  اثر محافظتی چای در برابر سرطان معده تایید شد. در ژاپن زنانی که روزانه بیش از چند فنجان چای می­نوشیدند با خطر کمتری برای ابتلا به انواع سرطان مواجه بودند.

بايد توجه داشت كه نوشيدن چاي را به 2 ساعت بعد از غذا موكول كرد تا مانع جذب آهن موجود در غذا نشود.